Beskidy z lotu ptaka (2007r)

Bogactwem Nadleśnictwa Ujsoły są olbrzymie połacie dorodnych drzewostanów świerkowych, około stuletnie drzewostany są powodem do dumy ale jednocześnie kryją w sobie wielkie potencjalne zagrożenie.

Do XIX wieku Beskidy porastała pierwotna puszcza karpacka z dominacją lasów jodłowo - bukowych, jednak rozwój urbanizacji i przemysłu regionu górnośląskiego otworzyły nieograniczony popyt na drewno. Prowadzone wówczas wyręby zmieniły naturalny charakter puszczańskich lasów. Wycinano buki, jodły, jawory a ich miejsce wprowadzono szybko rosnącego świerka - niestety wykorzystując do siewu nasiona sprowadzane niemal z całego obszaru austro - węgier. Taka jest geneza powstania wielohektarowych monolitów świerkowych o bardzo wysokiej produktywności drewna i niekwestionowanym pięknie, lecz o dużej wrażliwości na oddziaływanie czynników stresowych. Większość świerczyn beskidzkich obcego pochodzenia wykazuje brak adaptacji do lokalnego klimatu co naraża je na szkody od wiatru, okiści i szadzi, o obniżonym progu odporności na choroby i szkodniki owadzie.

Proces zamierania świerczyn w Beskidach trwa już od kilkunastu lat, lecz w ostatnich dwóch latach uległ znacznemu przyspieszeniu, na co wpływ miały okresowe susze, szkody od wiatru oraz bardzo intensywny rozwój choroby grzybowej - opieńki.
Osłabione i zaatakowane przez opieńkę drzewostany stały się miejscem masowego rozrodu kornika drukarza oraz gatunków towarzyszących.

Nadleśnictwo Ujsoły podjęło szereg działań mających na celu zahamowanie i opóźnienie procesu zamierania drzewostanów poprzez:

• wykładanie pułapek klasycznych,
• wykładanie pułapek feromonowych,
• wyszukiwanie w drzewostanach drzew zasiedlonych,
• usuwanie drzew zasiedlonych,
• korowanie drewna

Zwalczanie kornika drukarza polega na rozrzedzaniu populacji poprzez wyłapywanie chrząszczy do pułapek feromonowych, wykładanie drzew pułapkowych, zakładanie centrów wabiących ale najbardziej efektywnym sposobem jest wyszukiwanie drzew zasiedlonych ich ścinka i okorowanie lub też szybki wywóz drewna w korze poza strefę zagrożenia. 
Opóźnienie procesu rozpadu drzewostanów pozwala nam na równoległe prowadzenie prac związanych z przebudową składów gatunkowych poprzez podsadzanie  przerzedzonych drzewostanów sadzonkami buka, jodły oraz innych gatunków domieszkowych.
Proces przebudowy czyli przywrócenie pierwotnych składów gatunkowych zgodnych z typem siedliskowym lasu to proces długofalowy który musi trwać wiele lat.